Richard Franklin, australijski reżyser znany wszystkim fanom kina ozploitation nigdy nie nakręcił chyba tak dobrego filmu. Każdy jego obraz albo tonął w nudzie, albo wprost odwrotnie, w przesadzie. "Linkowi" można wprawdzie zarzucić obie rzeczy, ale naddatek ciekawostek, smaczków, pomysłów i kreatywności wyciąga go z tej otchłani.
Mamy do czynienia z horrorem o morderczym orangutanie. Nim jednak obietnice zawarte na okładce filmu się spełnią, będziemy musieli się przemęczyć z koszmarnie długą, bo niemal godzinną ekspozycją. Bohaterka wyjeżdża do domu na wzgórzu, gdzie szalony profesor eksperymentuje z superiteligentnymi małpami. Brzmi już dość mrocznie, ale jak się na początku wydaje, zwierzaki są dość przyjaznymi akrobatami, płatającymi małe psikusy, zaś nasz nieobliczalny naukowiec grany przez Terence'a Stampa bardziej przypomina Emmetta Browna, niż Victora Frankensteina. Stąd początek to wręcz miła komedia obyczajowa. I oglądanie tego nie jest wcale zajmujące. Dopiero później, znienacka scenariusz informuje nas z jak dużym zagrożeniem mamy do czynienia.
Wtedy też objawiony zostaje potencjał filmu. Zobaczymy jak świetnie wytresowano zwierzęta na potrzeby produkcji, jak umiejętnie operuje się tu zdjęciami (choćby to jak przecinają się kadry, czy umiejscawia się kamerę) oraz napięciem. Finałowe starcie warte jest naszej cierpliwości, rozegrano je wszakże dynamicznie, niszcząc skrupulatnie kolejne części domu i raniąc przeciwników po obu stronach barykady. Mimo, że film bywa brutalny, widać wyraźnie iż zadbano przy tym, by małpom nie stała się krzywda podczas kręcenia.
Ostatecznie film pozostawia dobre wrażenie. Gdzieniegdzie prześwitują inteligentne nawiązania do klasyki, a do tego wykazuje się tu również młoda Elisabeth Shue w jednej z pierwszych ról. Nawet jeżeli męczyłem się na pierwszej części filmu, później wszelkie braki zostały nadrobione.